Ang Alibughang Anak (Parabula)

May isang mayamang lalaki na may dalawang anak na kapwa lalaki. Isang araw, kinausap sya ng bunsong anak. “Ama, ibigay nap o ninyo sa akin ang parte ko’t mamanahin.”

At ibinahagi ng ama sa dalawang anak ang kanyang ari-arian. Pagkalipas ng ilang araw, ipinagbili ng bunso ang kanyang minanang ari-arian at nagtungo sa malayong lupain na taglay ang buo niyang kayamanan. Doon ay nilustay niyang lahat ito sa hindi wastong pamumuhay. Nang naubos ng lahat ang kanyang kayamanan, nagkaroon ng matinding taggutom sa lupaing iyon. Dahil ditto, siya’y nagpunta sa bukid upang mag-alaga ng baboy. Ibig sana niyang punan ang kanyang pagkain kahit mga bungangkahoy na ipinakakain sa mga baboy, ngunit walang magbigay sa kanya. Nang mapag-isip-isip niya ang kanyang ginawa, nasabi niya sa kanyang sarili: Ang mga alila ng aking ama ay may sapat sa pagkain at lumabis pa, samantalang ako’y namamatay sa gutom ditto. Babalik ako sa kanya at sasabihin ko, “Ama nagkasala po ako sa Diyos at sa inyo. Hindi nap o ako karapat-dapat na tawagin ninyong anak. Ibilang na lamang ninyo ako na isa sa inyong alila.” At noon di’y naghanda siya at nagbalik sa kanyang ama.

Malayo pa ay natanaw na siya ng kanyang ama. Labis itong nabagbag sa kanya kaya’t patakbo siyang sinalubong at niyakap at hinagkan.

Sinabi ng anak, “Ama, nagkasala po ako sa Diyos at sa inyo. Hindi na po ako karapat-dapat na tawagin ninyong anak.”

Ngunit tinawag ng ama ang kanyang alila. “Madali at dalhin ninyo rito ang pinakamahusay na damit at isuot sa kanya. Suutan siya ng singsing at pangyapak. Kunin ang pinakamatabang guya at patayin. Kumain tayo at magsaya sapagkat namatay na ang anak kong ito ngunit muling nabuhay… Nawala ngunit nasumpungan.” At sila’y nagsaya.

Nasa bukid noon ang anak na panganay. Umuwi siya at nang malapit na sa bahay, narinig niya ang tugtugan at sayawan. Tinawag niya ang isa sa mga alila at tinanong. “Bakit, may ano sa atinn?” Dumating po ang inyong kapatid,” tugon ng alila. “Ipinapatay po  ng inyong ama ang pinakamatabang guya sapagkat nagbalik siyang buhay at walang sakit.”

Nagalit ang panganay at ayaw niyang pumasok sa bahay kaya’t lumabas ang kanyang ama at inamo-amo siya.

Ngunit sinabi ng panganay, “Pinaglingkuran kop o kayo sa lob ng maraming taon at kailanman ay hindi ko kayo sinuway. Ngunit kahit minsan ay hindi ninyo ako binigyan ng kahit bisirong kambing para magkatuwaan kami ng aking mga kaibigan. Subalit dumating ang inyong anak na lumustay ng inyong kabuhayan sa masasamang babae, ipinagpatay pa ninyo ng pinakamatabang guya. “

Sumagot ang ama, “Anak, lagi kitang kapiling, ang lahat ng ari-arian ko ay sa iyo. Ngunit dapat tayong magsaya at magalak sapagkat namatay na ang kapatid mo ngunit muli siyang nabuhay…. Nawala ngunit nasumpungan.”